Die woordeboekbetekenis van die term "algebraïese taal" verwys na 'n formele taal wat gebruik word om wiskundige bewerkings en verwantskappe in algebra uit te druk. Dit bestaan tipies uit 'n stel simbole, veranderlikes en operateurs, tesame met reëls om hulle te kombineer om uitdrukkings en vergelykings te vorm. Algebraïese tale word algemeen in wiskunde, fisika, ingenieurswese en ander wetenskaplike velde gebruik om komplekse wiskundige konsepte en formules op 'n bondige en gestandaardiseerde wyse voor te stel. Voorbeelde van algebraïese tale sluit simboliese algebra, calculusnotasie en matriksalgebranotasie in.